Zomer workout

Toen ik net begon met moestuinieren vergeleek ik het al eens met sporten. Ik heb regelmatig goed spierpijn gehad van het werken in de tuin, vooral in het begin van het seizoen. Het sjouwen met kruiwagens vol aarde, maar ook het graven van een gat of het delen van een enorme pol Pampas gras zijn beste oefeningen. Daar waar menigeen in de sportschool krachtoefeningen doet als goodmornings, is het oogsten van knoflook ook lekker zwaar voor de hamstrings. Er bestaat zelfs een oefening genaamd de ‘Farmers Walk’ die je prima met gieters water uit kan oefenen. Heb je meteen de disbalans van het klotsende water erbij als bonus. Ik heb wel eens gefantaseerd over het geven van tuinbootcamp. Dat ik dan aan sportschooltype’s grof geld zou vragen voor het uitvoeren van de zware werkzaamheden. En als ik dan toevallig die week niets zwaars had, dan konden ze vast wel ergens een gat graven wat de volgende groep dan weer dicht kon gooien.

Dit jaar is het werk in de tuin voor mij onderdeel van mijn revalidatie. Deze week heb ik goed geoefend op mijn balans. Lopend en staand: door frambozen te plukken, over het smalle paadje langs de platte bak te lopen en zelfs door tussen de rijen plantjes door te lopen (net een evenwichtsbalk, alleen val je er niet af als het mis gaat, maar ga je op de plantjes staan, wat is erger?). Ook zittend heb ik mijn balans uitgedaagd toen ik vanaf het krukje aan het planten was. En om te weten waar je grenzen liggen, moet je er af en toe overheen. Toen ik een lieveheersbeestjes larve wilde fotograferen leunde ik dus te ver voorover en prompt klapte het krukje onder mijn billen vandaan, en lag ik met diezelfde billen zo in de de tuin. Die foto is een beetje wazig geworden, maar een eerdere was wel beter gelukt. (En ik ben gelukkig niet op het beestje of de net geplante plantjes gevallen en de landing was in zachte aarde, dus gelukkig ook niet bezeerd.) Deze mooie larfjes moet je dus koesteren in de tuin, want ze zijn dol op luizen! Als ze zich vol genoeg hebben gevroten vormen ze zich om tot pop om daarna een mooi lieveheersbeestje te worden.

En zoals gezegd: frambozen oogst! De Tayberry, een braamboosvariant (kruising van braam en framboos) en de gele framboos geven nu vollop vruchten. Ik dacht dat ik framboos ‘Fallgold’ had, maar die zouden nu nog niet rijp zijn, dus mogelijk heb ik toch een andere variant. De gele framboos en Tayberry zijn overrijp het lekkerst, eigenlijk moet je het sap tussen de besjes uit zien druipen. Als je ze aanraakt vallen ze al van de plant af. Helaas zijn ze in dat stadium nog slechter te bewaren dan de gewone framboos. Dezelfde dag dus nog opsnoepen of invriezen voor de heerlijkste jam.

Naast dit prachtige zoete zomerfruit waren ook de eerste bieten en tuinbonen klaar voor de oogst. De eerste snackkomkommers waren al opgesnackt voordat ik ze op de foto kon zetten, maar die zijn er ook al!

Op de plek van de vorige week gerooide uien, heb ik flink wat geplant. Naast tweeëntwintig knolvenkels plantte ik er verschillende zonnebloemen, cosmea, nog wat dahlia’s en strobloemen. Niet dat we tweeentwintig knolvenkels weggegeten krijgen , maar de veenmollen hebben al bijna alle witlof opgegeten en ook weer wat bleek- en knolselderij en pastinaken. Ik heb ze gewoon maar allemaal geplant in de hoop dat wij er zelf ook nog een paar kunnen opeten. Zal je zien lusten ze geen knolvenkel en eten we over een paar weken elke dag knolvenkel. Ach, er zijn ergere dingen in het leven.

Na al dat geplant zijn mijn tafels met plantjes nog steeds niet leeg. Er staan nog een aantal dingen die te klein zijn om uit te planten, zoals Ammi majus, Salvia sclarea, Echinacea purpurea ‘White swan’ en de experimentele, veel te laat gezaaide, herfst- en winterpreien. Ook heb ik nog een aantal reuze zonnebloemen en stokrozen waar ik nog niet aan toegekomen ben. Daarnaast heb ik boerenkool al klaar staan, maar dat kan er nog niet in omdat de tuinbonen nog niet klaar zijn. Nog even geduld!

In de kas komt alles nu lekker op stoom! De tomaten en paprika’s beginnen zich te vormen. Onderstaande foto’s zijn gemaakt met gevaar voor eigen leven, want wat is het nu heet in de kas! Eigenlijk te heet, een ventilator zou nu geen kwaad kunnen.

Tot slot nog een mooie spontane zaailing: De eenjarige ridderspoor ‘Consolida ajacis’.