Puzzelen en plagen

Afgelopen weekend was het weer heerlijk in de tuin. We zaaiden pastinaak, rucola, kervel, dille en koriander in de volle grond. Daar waar de pastinaak het hele seizoen nodig gaat hebben om de heerlijke wortels te produceren, zijn rucola en de kruiden heel snel groot. Er wordt wel geadviseerd van dat soort kruiden elke maand een rijtje te zaaien, zodat je het hele seizoen mals jong blad hebt. Dit kan met veel bladgroenten ook, zoals spinazie, sla en andijvie. Ze noemen dat successieteelt of opvolgingsteelt. Je kan elke week een beetje spinazie zaaien, dan heb je elke week een verse oogst. Als je het in wil vriezen voor de winter, dan kan je best ook een grotere hoeveelheid zaaien. Heb je geen grote vriezer, of geen zin om in te vriezen, dan is het leuker om de oogst te verspreiden over de zomer. Je kan ook bepaalde gewassen na elkaar telen. Zo komt op de plek waar nu de tuinbonen staan straks een heel bed boerenkool te staan. Dan heb je meer oogst, van hetzelfde oppervlak! Let wel op dat je rekening houdt met wat je na elkaar plant. Bij het planten dezelfde soort groenten na elkaar op dezelfde plek heb je bijvoorbeeld een grotere kans op ziektes die dan in de grond overleven en je nieuwe aanplant aantasten. Ook heb je planten die veel vergen van de grond, zoals de vruchtgewassen en de kolen. Als je dan na tomaten kolen plant, hebben de tomaten de grond al uitgeput. Een ingewikkelde maar leuke puzzel is het altijd weer.

De tuinbonen groeien goed. Sommige hebben zelfs al bloemen, wat dan weer niet zo gunstig is, want dan groeien ze niet hoger, en dat is eigenlijk eerst nog wel de bedoeling. Onze tuinbonen hebben altijd gasten. Zo in het begin na het planten komt eerst de bladrandkever op bezoek. Ik heb ze nog nooit bezig gezien, maar het resultaat valt altijd wel op. Ze knabbelen, zoals hun naam al suggereert, zeer enthousiast doch heel bescheiden aan alleen de randjes van de blaadjes. Het lijkt net of er iemand met een perforator langs is geweest. Dit kan voor de tuinbonen over het algemeen geen kwaad. Die kleine stukjes blad kunnen ze wel missen.
Andere ongenode gasten die qua bescheidenheid wel wat zouden kunnen leren van de bladrandkever en na het beetje regen van de afgelopen dagen toch wat talrijker aanwezig zijn, zijn de slakken. Tot nu toe is er slechts een dodelijk slachtoffer te betreuren, één tomatenplant werd tot op het steeltje kaal gesnackt. Een grondige jacht volgde en heeft geleid tot het onfortuinlijke einde van een huisjesslak aan de hand (of snavel) van een van onze gulzige kipjes, heel circulair allemaal. Andere slachtoffers hebben slechts lichte verwondingen opgelopen, de dahlia’s, de echinacea en de stokrozen zullen weer herstellen van hun verwondingen. Het loont echt om zodra je slakkensporen ziet even grondig te zoeken. Slakken verschuilen zich vaak in de schaduw, onder randjes van kratten of onder in de gaatjes van trays. Een beetje slak eet al gauw zijn halve lichaamsgewicht in groenvoer per dag. En als dat net jouw tray vol liefdevol opgekweekte plantjes is, is dat toch wel jammer

Verder plantten we nog slaplantjes bij. Een groot deel van de overwinterde slaplanten sloeg niet lekker aan of waren gewoon verdwenen, en aangezien ik weer veel te veel nieuwe slaplantjes gezaaid had, hebben we er een aantal vervangen.

De mannen gingen aan wat groffer werk. Bij het bessenbos hadden we een vlonder die erg ver vergaan was. Als je er op liep, zakte je er zo doorheen, dus die gaan we vervangen. En aangezien ons kind heel goed kan slopen mocht hij, met behulp van z’n vader, even lekker los. Ook snoeiden wij flink, want de kleine spruit wil een hut gaan bouwen. De ideale plek is al gevonden, maar werd een beetje overgroeid door de Lonicera nitida, een struikkamperfoelie. Gewapend met de snoeischaar en zittend op mijn krukje, met goede hulp van de spruit om te knippen en man en vader om de kruiwagens steeds te legen, vulden we toch een hele groenafvalzak met snoeisels.

In de zaailingenflat binnen wordt het langzaam steeds leger. Ik verplaatste een tray leeuwenbekken al naar de kas, omdat er heel veel schimmel in zit. De plantjes lijken er niet onder te lijden, maar ik wil het liever niet in huis hebben. Het is alleen in de tray met krantenpotjes, misschien had ik heel schimmelige handen toen ik ze vouwde? Ik hou ze in de gaten, het zijn natuurlijk net de mooiste, de donkerrode varieteit ‘Ruby’.

Er kwamen wel nog twee zaaibakjes bij in de zaaiflat, die met de pompoenen. Wij kweken altijd ‘Butternut’ en ‘Uckiki Kuri’. De eerste omdat we haar het lekkerst vinden en de tweede omdat je die zo lekker lang kan bewaren. Wat er wel ook nog staat, naast de pepers,de paprika’s en aubergines die nodig naar de kas moeten en deels ook groter, zijn de gele courgettes. Mopperen helpt kennelijk, want ik stond net op het punt om het bakje in de composthoop te kieperen, toen ik ineens zag dat ze toch nog kiemden. Die plant ik dit weekend meteen in een groter potje, dan kunnen ze lekker verder groeien.

Ook zaaide ik verder aan mijn pottenkruidentuintje. Twee types kervel: ‘Fijne krul’ en ‘Brusselse Winter’ en twee soorten Marjolein/Oregano. Namelijk de wilde (Origanum vulgaris) en de echte marjolein (Origanum majorana).

Omdat de auto met mijn rolstoel ergens anders heen was, ben ik woensdag op de fiets naar het tuincentrum gegaan en heb ik daar op mijn krukken doorheen gesjouwd. De eerste honderd meter gaan prima, maar al snel daarna gaan mijn benen ernstig verzuren en ga ik op een gegeven moment struikelen. Drie aardbeiplantjes en wat zaadjes rijker, maar de energie voor de dag al bijna op. Ik hoor u denken, nog meer aardbeiplanten? Jazeker, want ik was iets vergeten. De ananasaardbei (Pineberry) is namelijk niet zelfbestuivend. En hij staat nu helemaal in zijn uppie (nou ja, met z’n achtentwintigen) aan de andere kant van de tuin dan de Korona’s. Ik weet niet precies over hoeveel afstand het wel goed zou gaan, maar vorig jaar had ik op een meter of vijf van de Korona’s ook geen vruchten. Mogelijk lag dat aan het feit dat Korona en Pineberry niet tegelijkertijd bloeien omdat Korona een kortdragende aardbei is terwijl de Pineberry volgens mij doordragend is (de informatie op internet is zeer summier en spreekt elkaar vaak tegen, dus ik ben er nog niet helemaal uit). En aangezien er ineens bloemen te spotten waren in de Pineberry, heb ik drie Ostara aardbeien (ook een doordrager) erbij gekocht, waar ook al wat knopjes en bloempjes in zaten, zodat ik hopelijk dit jaar wel lekkere Pineberries kan snoepen!
Ook had ik nog nieuwe pompoenzaadjes nodig en zwichtte ik nog voor een ander ras bieslook ‘Grove Winterhecke’ en een potje tijm. Het lukt mij ook nooit om met alleen de spullen die op het lijstje staan thuis te komen.

De ‘Ostara’ aardbeien plantte ik dus in het aspergebed erbij, net als nog elf overgebleven Korona’s. Als de Pineberries nu geen vrucht gaan dragen weet ik het ook niet meer. Nu is het wel zaak om straks als er uitlopers beginnen te vormen deze op tijd te onderscheppen, want als ze gaan wortelen moet ik de aspergewortels storen als ik ze eruit haal. Aardbeien kunnen, als je ze hun gang laat gaan, enorm gaan woekeren. Elke aardbeienplant maakt meerdere uitlopers die weer een nieuw plantje vormen. Nu is dat een makkelijke manier van je planten vermeerderen, maar als je ze allemaal op elkaar laat staan, heb je volgend jaar één grote onoverzichtelijke bende, waarvan je niet meer weet wat wat is.
Heerlijk werken in het zonnetje zo in het bessenbos. De asperges komen langzaam plant voor plant op. De eerste paarse asperge is al bijna een meter hoog! Deze krijgt ook al twee nieuwe zusjes. Verderop in het bed kan je mooi zien hoe de asperges verkleuren van wit naar groen als ze boven de grond uitkomen. Stom genoeg heb ik van het weekend toen ik bij de asperges aan het schoffelen was, er twee omgeschoffeld. Twee tips van nog geen vijf centimeter lang zo afgesneden. Stom! Manlief kookte ze voor me en ze smaakten wel heerlijk. Ik hoop dat de desbetreffende planten er overheen gaan komen.

De ‘Black Beauty’ courgettes die ik in een 15 cels tray met wat tomaten had gezet sprongen daar zowat al weer uit, dus die hebben inmiddels allemaal een eigen potje gekregen. Ook plantte ik de op stamslabonen die ik 6 april te voorkiemen had gelegd. Die sprongen ook al bijna hun kiembakje uit

Vanmiddag liep ik voor het eerst naar de kas en terug zonder kruk of rollator! Ik merk echt dat ik sterker word en beter ga lopen.
Tot slot nog veel moois te zien in de tuin.