Ijsheiligen – Planttijd

Het is zo ver, het gaat echt niet meer vriezen. Alles kan de grond in! Officieel moeten we wachten tot ijsheiligen, de dagen waarna nachtvorst zeer onwaarschijnlijk is en we planten die geen vorst kunnen verdragen met een gerust hart kunnen uitplanten. Om dat moment gemakkelijker te kunnen onthouden hebben ze vroeger die data vastgeknoopt aan bepaalde naamdagen van heiligen, en die heiligen zijn ze toen de ijsheiligen gaan noemen. Grappig genoeg is dat volgens de Juliaanse kalender, terwijl we tegenwoordig de Gregoriaanse kalender gebruiken, dus eigenlijk zouden ze tegenwoordig op 24 tot en met 29 mei vallen. Maar met de huidige klimaatverandering komt nachtvorst steeds minder laat in het voorjaar voor en komt het eigenlijk dus weer precies uit!

Uitplanten dus! Er ging deze week van alles de tuin in: courgettes, groene (Black Beauty) en gele (Goldrush); snijbiet (had al eerder gemogen want kan best wat vorst hebben maar was er nog niet van gekomen); stamslabonen (Compass) en komkommers en snackkomkommers (Marketmore en Iznik). Die laatste gaan helaas erg slecht. Twee zijn er dood en een derde hangt slap, dus vrees ik ook voor. Mogelijk is er een veenmol op bezoek geweest. Van beide rassen had ik er nog maar één op reserve, dus dat is jammer.

Er is nog veel uit te planten ook: pompoenen, knolselderij, bleekselderij, prei en allerlei bloemen. Sommige dingen moeten nog een klein beetje groeien, andere dingen kwamen we simpelweg nog niet aan toe.

Ook zaaiden we in de volle grond witlof, nog een rij bosui want dat was eerder niet goed op gekomen, en radijsjes. En voor de fleur zaaide ik ook nog bloemen voor: Cosmos (Cosmea bipennatus); zonnehoeden, rode én witte (Echinacea purpurea en ‘White Swan’); Dropplant (Agastache foeniculum); en Scharlei (Salvia sclarea). Lekker en mooi is de knolvenkel waarvan ik twee verschillende rassen heb gezaaid. Vorig jaar schoten ze snel door, eens kijken of dat nu beter gaat.
De sla die ik op 22 april zaaide, is goed gekiemd en kon dus al verspeend worden.

De leeuwenbekken staan nog steeds niet in de tuin. Ik stel het een beetje uit omdat ik ze zelf wil planten maar nog niet zo goed kan bukken. Daarnaast stonden de rode leeuwenbekken al een poosje in de kas, dus die zijn mooi en stevig, maar de roze en witte had ik in verband met ruimtegebrek nog steeds binnen staan, en die waren daardoor wat iel en slap geworden. Ik wilde ze eerst even aan de koude nachten in de kas laten wennen, voordat ik ze buiten uit ging planten. Daarnaast heb ik ze getopt. Na drie bladparen knip ik dan de top eruit. Dat zorgt dat ze op dat niveau gaan vertakken en daardoor meer bloemen gaan geven. Het voelt altijd een beetje zielig, maar ze groeien er goed overheen.

In de kas werd het hoog tijd om de paprika’s en aubergines uit te planten, maar het was nog te druk met plantjes. Ik had een ‘voor’ foto moeten maken, maar dat vergeet ik altijd. Er stonden kratten op z’n kop met daarop op elk krat drie trays. De kratten zijn deels om de plantjes wat verder van eventuele slakken te plaatsen en deels zodat ik er wat makkelijker bij kan. Bukken gaat al een stuk beter, maar vanaf de grond dingen oprapen is nog steeds een uitdaging.  Overigens liet niet elke slak zich tegenhouden door een klim over een hoog krat, want onder de trays zaten toch nog een paar exemplaren. Ik had in totaal nog negen trays staan met leeuwenbekken, paprika’s, aubergines, pompoenen, courgettes en nog een heel krat tomaten en nog een hoop losse potjes. Die zijn allemaal naar buiten verplaatst, zodat mijn vader compost en mest in de grond kon werken…

… en daarna de paprika’s en aubergines kon planten.

Vanochtend was ik met de kleine spruit naar een moestuin in de buurt waar ze een plantjes verkoop hadden. Daar breidde ik mijn muntverzameling verder uit met een mooie chocolademunt. Ook nam ik er een oregano mee, want degene die ik gezaaid had doet nog niet zo veel. De kleine spruit koos een Afrikaantje voor z’n tuintje en een minuscule zaailing van de passiebloem (Passiflora). Geen idee waar we die moeten gaan planten, maar eerst maar eens kijken of hij het gaat overleven. Ik vind de bloemen er zo verschrikkelijk van plastic uitzien, maar de passievrucht zelf is wel heel lekker! Het was een leuk uitje, de kleine spruit droeg mijn mand, ik op mijn krukken. Graag had ik ook nog even door de tuin zelf gestruind, maar daar hadden mijn benen helaas geen zin meer in.

Vanmiddag heb ik nog een verpot actie gehouden. Ik sleepte mijn tafel hiervoor even naar de schaduw, want in de zon was het te warm! Ik verpotte nog de laatste paprika’s, zette wat rozemarijn stekken in een potje (er had maar een klein deel van de in het water gezette scheuten wortels gemaakt) en deelde peterselie en muntplanten.

Eerder schreef ik over het scheuren van munt dat dit eigelijk maandelijks dient te gebeuren om mooie planten te houden. Nu was het al meer dan een maand geleden dat ik munt scheurde, dus ging ik eens kijken hoe het er voor stond.